Η Λουίζ εργάζεται part-time σαν καμαριέρα ξενοδοχείου, κοιμάται και ζει μέσα στο αυτοκίνητο της, ενώ όλα της τα υπάρχοντα είναι σε ένα δημόσιο φωριαμό. Η αναμονή της για στέγαση μέσω του δημοσίου είναι κολλημένη στη γραφειοκρατία και δείχνει να μην έχει τελειωμό. Κάθε ημέρα είναι μια νέα μάχη για το τι την παίρνει να φάει ή πού να κοιμηθεί. Παρότι τσακισμένη μετά από τον χωρισμό με τον άντρα της, παραμένει περήφανη και περιστασιακά έχει σχέσεις με άντρες. Είναι εκπρόσωπος μιας νέας υποβαθμισμένης τάξης στη Γαλλία.