Er zijn jeugdvrienden, vrienden die we zien, vrienden die we niet meer of niet genoeg zien. En dan is er Charlie. Charlie is de denkbeeldige vriend die Daniel creëerde om zijn vrouw te bedriegen zonder argwaan te wekken. Charlie was het perfecte idee om te voorkomen dat hij zijn vrouw, zijn baan, zijn appartement of zijn maîtresse zou verliezen... Totdat zijn vrouw, Catherine, misschien geërgerd, waarschijnlijk achterdochtig, hem vraagt te ontmoeten. Ze wil de man leren kennen die zoveel tijd met haar man doorbrengt... Om zijn huwelijk te redden, moet Daniel een vreemdeling uitnodigen voor het diner die, voor één avond, de rol van zijn beste vriend zal spelen... Was het verzinnen van deze Charlie uiteindelijk wel zo'n goed idee?