Gisteravond was het een rustige avond in het Big Brother-huis. Er werd een spelletje gespeeld en wat gekletst. Uiteindelijk ging iedereen slapen. Dit geldt ook voor Axel en Jane. Voordat ze gingen slapen, hadden ze een gesprek over een mogelijk vertrek. "Mocht ik morgen moeten gaan, wil ik je toch echt bedanken," begint Jane. "Voor alles hier in dit huis, dat je mijn maatje bent geworden. En dat je mijn tijd hier echt leuker hebt gemaakt." "Dat is lief," antwoordt Axel. "En dan wil ik jou gewoon zien strijden tot het einde," benadrukt Axel. "Je mag echt niet opgeven. Hetzelfde geldt andersom ook," benadrukt Axel. "Ik wil je ook bedanken, mocht ik gaan. Dat je mijn tijd hier zo leuk hebt gemaakt." "Alsjeblieft," lacht Jane, "maar we gaan allebei blijven. Daar hoop ik op." "Ja," zegt Axel, "ik zou ook niet weten hoe mijn tijd hier was geweest als jij er niet was. Ik weet dat ik nu lekker mezelf kan zijn. En daar ben ik wel blij mee."